Wie in een relatie stapt stelt zich meestal de vraag: is er werkelijk liefde in het spel of enkel begeerte of andere motieven? En wie een relatie achter zich laat, heeft ook vragen bij de eigen gevoelens en die van de ander in de voorbije periode. Hield hij/zij wel echt van me?
Maar wat is liefde? Om niet te vervallen in vage algemeenheden kunnen we even oplijsten welk gedrag de meeste mensen wel zien als tekens van liefde. Wie een ander liefheeft (in willekeurige volgorde):
- respecteert de opvattingen van die ander;
- respecteert de grenzen van wat kan/mag en niet kan/mag die de ander aangeeft;
- gaat zorgzaam om met de gevoelens van de ander: kwetst niet;
- draagt zorg voor het lichaam van de ander bij elk samen-zijn;
- aanvaardt de ander zoals die als persoon is, zowel in het spreken met als over de ander;
- is bereid te leren van de ander, ziet de ander als bron van kennis en wijsheid;
- wil de ander kennen in gevoelens en denken, is nieuwsgierig naar de gedachten van de ander;
- draagt zorg voor de reputatie van de ander, spreekt goed over de ander;
- draagt bij aan de materiële en financiële welvaart van de ander;
- steunt de ander bij tegenspoed, verdriet, pijn en moedeloosheid;
- zet zich in voor praktische taken in het gemeenschappelijk huishouden;
- houdt van de persoon en ook (maar niet enkel) van het lichaam;
- is gelukkig in de aanwezigheid van de ander, de ander voegt iets toe aan het moment;
- wil de ander aanraken en knuffelen.
Dit verwacht je van de partner naar jou toe en dit biedt je de partner. Ja toch? Is dit een onbereikbaar ideaal? Neen, echt niet. Het is een liefdevolle relatie, niets meer of niets minder.
留言