Mensen met autisme die gemiddeld of meer begaafd zijn werden personen met Asperger syndroom genoemd, soms hoor je die term nog. Nu spreken we meestal over mensen met een autisme spectrum stoornis, kortweg mensen met autisme.
Waarom wordt autisme minder vaak bij meisjes / vrouwen vastgesteld dan bij jongens / mannen? Meisjes leven voor een groot deel in een vrouwenwereld waar sociale relaties zoals vriendschappen zeer belangrijk zijn. (Jongens en mannen zijn eerder competitief en verschillen meer openlijk van mening.) Om tussen meisjes / vrouwen te kunnen functioneren zijn sociale vaardigheden zeer belangrijk om aanvaard te worden. Daarom gaan alle meisjes al op zeer jonge leeftijd het sociale gedrag van andere meisjes intens observeren om zich gepast te kunnen gedragen. Meisjes met autisme doen dit zeer bewust (bij meisjes zonder autisme gebeurd dit automatisch, minder bewust). Hierdoor kunnen meisjes met autisme het gedrag van leeftijdsgenoten bewust imiteren. En door de jarenlange oefening kunnen ze dat imiteren vaak heel goed: velen komen op sociaal vlak niet zo verschillend over als hun leeftijdsgenoten. Dit is een reden waarom de diagnose autisme minder vaak gesteld wordt bij meisjes en vrouwen.
En het is belonend om te imiteren. Even voelt het als "genezen" zijn en even heb jij je anders zijn kunnen verbergen voor de anderen. Maar je blijft achter met het gevoel dat je zelf niet goed weet wie je bent. Wie ben je echt als jouw gedrag gekopieerd gedrag is? Dat is voor jou ook niet duidelijk.
Het kopiëren is ook vermoeiend, steeds denken, steeds analyseren en je nooit op automatische piloot kunnen gedragen. Bovendien is er steeds de angst om ontdekt te worden, om door de mand te vallen, want eigenlijk begrijp je moeilijk hoe mensen met elkaar omgaan, hoe ze elkaar kunnen begrijpen. Na sociaal contact moet je rusten want je bent oh zo moe.
Als jij je hierin erkent, neem contact op met een hulpverlener en zoek samen naar hoe jij jezelf kan zijn, ook met autisme.